Według J. Nowackiego parafia w Siemczynie powstała w 2 połowie w. XIV lub po 1407 roku po kasacie zakonu Templariuszy w 1312 roku, w rękach którego znajdował się ziemia Czaplinecka. Wbrew postanowieniom papieskim przyznającym ją zakonowi Joannitów, zajęli ją margrabiowie brandenburscy. Joannici przejściowo weszli w jej posiadanie w 1318 roku oraz ostatecznie w 1345 r. W 1407 r. odebrał ją siłą zbrojną Władysław Jagiełło. Pierwsza połowa XIV w. nie sprzyjała osadnictwu: archidiakon zanotecki Henryk określił ten teren w 1349r. jako „Terra Tempelborch tota vasta”. Kolonizacja i nowa organizacja sieci parafialnej miała zatem miejsce pod władztwem Joannitów w 2 połowie XIV w. lub po 1407r. za sprawą z królów polskich i ich starostów z Drahimia. Wówczas powstało 11 nowych parafii jednowioskowych. w tym parafia w Siemczynie. Sprawy tych kościołów i parafii załatwiał oficjał w Kaliszu Pomorskim – Wałczu, ówczesnym ośrodku dekanatu i oficjalatu. Na tej podstawie można przypuszczać że w 2 poł. XV w. lub najpóźniej w l połowie XV w. w o Siemczynie istniał już kościół. W latach 1564-1565 w Koronie przeprowadzono lustracje dóbr królewskich w następstwie uchwalenia egzekucji królewszczyzn przez Sejm Piotrkowski 1562/3. Do przeprowadzenia lustracji Wielkopolski i Kujaw na sejmie warszawskim w 1564 r. wyznaczono 3-osobową komisję w składzie: kasztelan wiślicki Sebastian Mielecki z senatu, sędzia łęczycki Tomasz Dębmowski z izby poselskiej oraz kanonik włocławski i sekretarz królewski Andrzej Blinowski mianowany przez króla. Wizytacja starostwa drahimskiego miała miejsce 13 lutego 1565 r. gdy starostą był Stanisław Kościelecki. W protokole powizytacyjnym znalazł się opis „Wsi Henrichstorff której JKM ma kmieci 9 osiadłych: moją pod sobą śladów 9 albo huben, z każdego płacą jęczmienia po 4ćw., owsa po 2 ćw., kurów po 2, inszych żadnych podatków nie dawaja: robia kiedy każą. A ostatek nad tę 9 kmieci tej wsi Golczynie dzierżą.”( s.180. Lustracja województw Wielkopolskich i Kujawskich 1564-1565. cz.1. Bydgoszcz 1961). W opisie tym nie znalazła się jednak żadna wzmianka na temat kościoła Po 1534 r. Siemczyno przyjęło protestantyzm (Czerepińscy piszą że w 1560r.)

W 1624 r. Czaplinek a z nim okolice stał się na powrót katolicki, lecz Siemczyno jako jedyna parafia jeszcze przez rok pozostało protestanckie. Od 1625r. do 1641r. jako filia podlegało kościołowi katolickiemu w Czaplinku, lecz w 1663r. i 1696r. pomimo procesów ponownie podlegało kościołowi protestanckiemu.
Być może do średniowiecznego kościoła dobudowano w 1699r. kaplicę. Pod koniec XVII w. Siemczyno otrzymał Henryk bernard von Goltz, najmłodszy spośród 14-ciorga dzieci Jerzego Wilhelma von Goltz. Prawdopodobnie kaplicę wybudował właśnie Henryk Bernard ożeniony z Elizą Katarzyną z domu von Heydebreck, która urodziła w latach 1704-1720 12 dzieci (6 córek, 6 synów). Henryk Bernard zmarł w 1734 r. Po połowie XVIII w. L. W Brüggemann opisuje Siemczyno podzielone na dwie części: królewską z l wolnym sołtysem, l wolnym karczmarzem, 10 półkmieciami i 12 dymami, których mieszkańcy należą do kościoła w Siemczynie, oraz część należącą do Prus Zachodnich, która była w posiadaniu Kammerherr wolnego pana von der Golz. Hinz wspomina o karczmie z 1400 r.!
W 2 połowie XVIII w. jedynym właścicielem majątku został Joachim Kazimierz, który w 1793 r. sprzedał majątek Siemczyno pruskiemu prawnikowi Henrykowi Augustowi von Arnim. W rękach tego rodu Siemczyno pozostało do 1895 r. Być może neogotycki kościół został wybudowany, a właściwie dobudowany do barokowej kaplicy w latach 1854 -56 na miejscu średniowiecznego.
Przypuszczalnie w końcu XIX wieku (1897 rok?) została nadbudowana II – kondygnacja prezbiterium. Wyróżnia się ona innym wątkiem ceglanym ścian (wozówkowym) i dekoracją fryzu podwieszonego pod gzymsem koronującym. Być może nadbudowa ta wiązała się z koniecznością instalacji dzwonu (odlany w 1897 roku) w tym bezwieżowym kościele, gdyż właśnie w II kondygnacji prezbiterium urządzono stoisko dzwonów.
W 1907 roku Siemczyno zostało zakupione przez rodzinę von Bredow, która rezydowała w siemczyńskim pałacu do zakończenia II wojny światowej. W 1939 roku – majątek ziemski był rozparcelowany (wg. Niekammmers Lnadwitrschaftlichte …)?
Po II wojnie światowej kościół w Siemczynie został przekazany parafii rzymskokatolickiej i poświęcony 7 października 1945 roku. 2 X 1973 roku kardynał nominat Ignacy Jeż – Ordynariusz diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej erygował parafię, która pozostawała pod administracją Zgromadzenia Zakonnego – Towarzystwa Św. Jana Bosko z Inspektoratem w Pile. Od 15 sierpnia 1991 roku w parafii rozpoczęli pracę księża diecezjalni.